Antigypsyism

Ниш, Србија: Булеварот „Шабан Бајрамовиќ„ барем засега го задржува своето име

Поранешниот Јужен булевар, кој сега го носи името на големиот Шабан Бајрамовиќ, барем за некое време ќе го задржи тоа име. Повлечена е иницијативата таа улица да се именува по Саша Савиќ Шваба, а Сточни трг да го носи името на великаните на Ниш, српската и светската џез музика.

Во јавноста се крена голема врева за иницијативите да му се одземе улицата на Шабан Бајрамовиќ и да се именува ромската населба по него. Во исто време, таа улица би го носела името на Саша Савиќ Шваба, водачот на „Ноќните волци“, кој почина пред три години.

Претседателот на Собранието доц. Бобан Џуниќ денеска ги собра иницијаторите и најави дека иницијативите привремено е повлечена и дека за нив нема да се расправа на наредната седница.

„Нашите пријатели, кои беа подносители на овие иницијативи, кои предизвикаа голем интерес кај нашите сограѓани поради полуинформациите и дезинформациите на некои кои самите беа подносители на тие иницијативи, го ислушаа мојот предлог привремено да ги повлечат своите иницијативи и да разговарајте со оние кои беа за таа иницијатива, а сега не се, како и со сите други релевантни фактори“, рече претседателот на Собранието.

На средбата присуствуваа и советникот Светислав Јовановиќ, претставникот на предлагачот на иницијативата Сточни трг да го носи името на ромскиот великан, како и претставници на „Ноќните волци“, кои побараа да се одземат улици од Шабан и да се именуваат по нивниот починат водач, бидејќи, како што вели нивниот постар, тоа му бил крајот.

„Ноќните волци“ изјавија дека нема да се откажат од идејата нивниот починат лидер да биде именувана таа улица.

Link: https://gradskiportal018.rs/bulevar-sabana-bajramovica-zadrzava-svoj-naziv-bar-za-sada/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR31OTBH9_kw3zHjCQbS4xZVpmTNFUXKwTxuTOZqKyaZEtRFh4vyo2UZ-kg_aem_AfcMjs-LUlEMCyccz9_D2DSHATbbpR5EYzzHGIjncbb2EYNKRz8Hp_QVE_zJVfauKvxXxX8fBCRUc_ylfnaoG9Em

#me.Rom - Ромите во САД: Се обидуваме да ја создадеме ромската солидарност по која копнееме овде, вели Мелина Р. Салифоски од Њујорк

Таткото на Мелина, Ром од Прилеп, првпат дошол во САД во 1967 година, а потоа и остатокот од неговото семејство кој постепено се населил во Њујорк. Во оваа прва епизода од серијата, Мелина ја раскажува приказната за нејзините баба и дедо, кои одгледувале и продавале тутун во денешна Северна Македонија. Нејзиниот дедо најпрво емигрирал во Виена, Австрија, каде што работел на различни работни места за да собере пари за семејството да може да емигрира во САД. По пристигнувањето во Њујорк, бабата на Мелина се потрудила да ја преземе секоја работа што ќе и се случи, работејќи во фабрики за производство на колбаси или основни производи.

Дедото на Мелина се обидел и во бизнисот и се грижел за неколку имоти. „Повеќе од членовите на нашето семејство постепено дојдоа овде. Според она што ми го кажаа моите родители, прво сите живееле во еден стан, а потоа постепено си го уредувале своето посебно домување. Тоа беше голема семејна заедница“, објаснува Мелина.

Долго време никогаш не се сомневала дека е Ромка. Како дете таа верувала дека има шпанско потекло затоа што личела на нејзините пријатели Хиспано и примила некои од нивните културни карактеристики.

„Речиси 10 години мислев дека сум Порториканец, па тоа е одлично“, вели таа весело, додавајќи дека го сфатила своето потекло кога ја посетила Македонија на 12-годишна возраст. „Тука видов како живее татко ми, што беше мала соба со неговите родители и трите сестри. Тогаш можев да видам колку лошо живеат. Ако отидев само два блока подолу, имаше улици со камчиња, убави продавници, ова, она и другото“, вели таа за тоа како е да сфатиш дека има ромско потекло.

„Чувството за заедништво таму е многу поголемо, можете да го почувствувате уште поголемо. Оттаму доаѓа мојата љубов кон сопствената заедница. Кога се вратив овде [во САД] и го слушнав зборот „Циган, циган, циган“, реков „Не, чекај, чекај, чекај“. тоа не е тоа. Ние сме Роми, не сме „Циганка“, решително објаснува Мелина, која живее со своите деца и сопругот во Бронкс.

Документарната серија #me.Rom се снима за ТВ ROMEA од Франтишек Бикар и на гледачите им нуди уникатен поглед на животите на Ромите кои живеат во три различни американски држави. ТВ ROMEA ќе објави пет интервјуа од оваа серија во текот на следните неколку недели.

Youtube:

Link: https://romea.cz/en/world/me-rom-roma-in-the-usa-were-trying-to-create-the-romani-solidarity-we-long-for-here-says-melina-r-salifoski-of-new-york

Шпанија: Прекинат фудбалски натпревар поради расистички навреди. Тренерот на Севиља вели дека тој е горд Ром и никој не го нарекува „циган“

Лигашкиот фудбалски натпревар помеѓу Гетафе и Севилја во Шпанија минатиот викенд беше нарушен од навивачите на домашната екипа на Хетафе кои извикуваа расистички навреди кон играчот на Севиља, Маркос Акуња, поради што судиите го прекинаа дуелот на неколку минути. Тренерот на тимот од Севиља, кој порано соработуваше со тимот на Хетафе и е горд на своето ромско потекло, исто така по натпреварот се пожали дека бил цел на навреди од трибините од расна основа. Судиите го прекинаа натпреварот во 68. минута и не ја продолжија играта се додека најавувачот не ги повика навивачите да се воздржат од расистички, ксенофобични навреди. Според записите од натпреварот, навивачите на Хетафе меѓу другото го нарекле „мајмун“ Акуња, кој играше за победничката репрезентација на Аргентина на Светското првенство во 2022 година.

Судиите официјално не спомнаа други инциденти. Сепак, тренерот на Севиља, Енрике „Кике“ Санчез Флорес се пожали дека некои навивачи на Хетафе, исто така, го таргетирале за навреди поради неговото ромско потекло.

„Горд сум што сум Рома со секоја пора на моето тело, но едно е да си Рома, а друго е да те навредуваат поради тоа“, изјави тренерот и поранешен играч на Севиља по натпреварот. „Има навивачи кои веруваат дека можат да кажат што сакаат на стадионот. Тоа се случува на секој стадион“, рече Санчез Флорес, додавајќи дека некои навивачи на Хетафе исто така се противат на расизмот.

Севиља го совлада Хетафе со 1:0 и го осуди расистичкото однесување на навивачите. Прекинот на натпреварот и опомена на гледачите ги одобри и тренерот на Хетафе, Хозе Бордалас.

Поддршка за одлуката на судиите на социјалните мрежи „Х“ искажа и бразилскиот фудбалер Винисиус Јуниор, кој постојано беше мета на расистички навреди додека играше за Реал Мадрид.

Link: https://romea.cz/en/world/spain-football-match-interrupted-over-racist-insults-sevilles-trainer-says-he-is-a-proud-romani-man-and-nobody-calls-him-a-gypsy

Заборавениот херој од Кошарe Ромот Далибор Димов, на вечна стража без биста и спомен

Далибор Димов, ромска националност, Топлодолац по мајка, Србин по лична изјава. Така велат неговите другари за него.

Во селото Обреновац, недалеку од Пирот, во ромското семејство Димов, на 23 јануари 1976 година се родило момче кое му го дале името Далибор. Како мало дете, Далибор со семејството се преселил во Пирот во зграда позната како „Солитер“, поради што останал запаметен како „Дача од Солитер“.

Далибор служел редовен воен рок во 1995 година, додека во 1998 година станал војник со договор. Кога почнаа конфликтите на Косово и Метохија.

На 4 август 1998 година, како дел од извидничко-диверзантската чета, Далибор е убиен кога џипот со кој патролирале во реонот на караулата „Кошаре“ налетал на албанска заседа.

На 27 декември 2002 година во Пирот беше откриен споменик на паднатите борци во војните од 1990 до 1999 година. На една од плочите е врежано името на Далибор Димов со годината на неговото раѓање и годината на неговата смрт. Во село Обреновац, на 17 септември 2005 година е откриена спомен чешмата на паднатите војници, но на неа не се најде името на Далибор Димов, туку само загинатите војници во војните од 1912 до 1918 година и од 1941 до 1945 година. . Само 7 години беа доволни да се заборави името на овој херојски херој. Далибор и другите паднати борци во војните во 90-тите години на 20 век денес се сведок на споменикот во паркот Караѓорѓе на истоимениот плоштад во Пирот. Од 26 загинати, досега само една улица во Пирот е именувана по еден борец. Желбата на неговата ќерка Моника, како и на целото негово семејство, неговите пријатели и другари, е Далибор да има свој плоштад, улица или барем биста со неговиот лик во Пирот, а би било фер да е некаде во близина. центарот на градот каде Далибор практично го поминал целиот свој живот. Најмалку што заслужил од својата татковина и од градот Пирот е една улица во градот каде што живеел.