Автор: Синдирела Бобариќ
Одамна во едно време си беа двајца пријатели Роми. Едниот беше неколку години повозрасен и искусен, и секој пат го советуваше својот помлад пријател. Му зборуваше дека преку живото научил многу од своите и туѓите грешки.
„За љубовта ова ти е најдобра пример. Имав еднаш една девојка , не беше воопшто добра, сега имам друга и таа е многу подобра . Имав работа, но недоволно добра за мене и сега имам нова работа која ми одговара. Имав најдобра пријател пред тебе и сватив дека не ми е вистински , и сега си најдов подобар. Така се наушив од љубовта, работата и пријателството„
Помладиот Ром импресиониран од мудроста и искуството на постариот, помисли дека се што му кажува е правилно, и го гледаше како свој учител.
Еден ден постариот го повика на прошетка низ шумата. Се качи на дрво, набрал неколку ситни овошја и самиот ги изел.
„Зошто и мене не ми набра малце?„ праша помладиот пријател. „ Ми имаат кажано дека во живото е потребно самиот да се погрижиш за себе, затоа што никој друг нема , и ако сакаш малку овошје, самиот качи се и набери„Подобро ќе го цениш , ако самиот го пронајдеш, заработиш и направиш„
Помладиот ром се откажал да се качи сам на дрво, затоа што имаше страв од висина, и така одеднаш овошјето не му беше толку важно.
Шетајќи и разговарајќи така низ шумата, одеднаш се појавил еден огромен волк. Се уплашија. . Постариот веднаш се качил на дрвото за да се спаси. Помладиот незнаејќе кај да се сокрие. Легнал доле и се претварал дека е мртов.
Од страв го запрал здивот и престанал да диши. Волкот се доближил до помладиот, малку го нанушкал и продолжил по патот низ шумата.
Помладиот не му се веруваше што вусшност се случи. Кога волкот се одалечил доволно , полека се сиправил на ноги и возбудено дишеше. Кога тоа го забележал постариот и кога видел дека младиот се подигнал. Тој се симна од дрвото.
„Што ти кажа волкот кога се доближи близу до тебе ???!„ праша уплашено постариот Ром.
„Волкот ми шепна да не се дружам со пријатели кој ме оставаат штом се појави неволја!„ рече помладиот Ром.
Link: https://romanolil.net/2019/10/15/1808/
