Осумгодишната Натали Мириманов од Нови Сад го освои првото место на конкурсот за литература од Институтот за јавно здравство на Војводина на темата: „ Добри кон себе, добри кон другите„. Таа пишуваше за пријателството помеѓу неа и една Ромка која секојдневно беше под насилство.
Ова е нејзиниот текст од наградената објава:
Семина е малку покрупно девојче , со малку потемен тен, и имаше темна коса како ноќ., малку подоебели кафеави веѓи и често искинати чевли.
Семина беше Ромка која често ја исмејуваа: Никола, Лав, Алексеј, Срѓан, Душан, Анастасија и Нера.
Тоа се случуваше на малиот и големиот одмор додека наставничката не беше тука.
Сите и зборуваа исти зборови и често и ги повторуваа. И вела :„Ти си валкана ѓубретарка„
Душан еднаш ја турна кон радијаторот. Тогаш за прв пат ја видов дека плаче. Ниту еден не му рече на Душан дека погрешил, никој сем јас.
„Душан тоа воопшто не беше убаво што го направи! Зошто ја турна на радијаторот?„
Душан само рече:„ Затоа што тоа го заслужи , дека е Циганка„.
Мене секогаш ми велеа: „ Немој да ја земаш ужинката на Семина, затоа што нејзината ужинка е од отпад„ секогаш кога ќе посакав да ја поделам ужинката со неа.
Кога ја запрашав Семина: „ Еј што сакаш да ти купам за роденден?„ Нера ме повлече и ми рече: „ Немој ништо да и купуваш за роденденот таа тоа ќе го уништи„
Семина и јас се чувствувавме многу непријатно.
Ниту еден од оние кој ги набројав не сакаа да се дружат со Семина затоа што беше Ромка.
Кога си Ром , тоа ним им значи дека седиш на клупа, питачиш, тоа за нив им значи дека тие се валкани но мене не ми се. Сега многу ми е жал за Семина, затоа што таа си замина за Германија, и дека можеби никогаш повеќе нема да се видиме.
Мојата порака е дека не смееме никогаш да им се смееме на Ромите затоа што се еднакви како сите ние.
*во однос на оргиналниот текст кој беше напишан од Натали, изменети се само имињата на децата.
