Светот денес многу се разликува од тогашниот: во сѐ повеќе земји има карантин, хаотични гранични контроли, пренатрупани болници, затворени училишта, градинки и факултети, пусти улици, лекари и медицински лица во заштитни одела, полупразни полици и редови во маркетите, а затворањето дома е дел од новото секојдневие.
Карантин, самоизолација, општествено дистанцирање и намалување на контакти, стапка на смртност, загрозена популација, тестирање, паника и кризни резерви, пак, се дел од новиот вокабулар. Сите ја следиме дневната евиденција на бројот на заразени во нашата земја, но и во целиот свет.
– Ролетните се спуштаат над цела Европа…Можеби влегуваме во мрачен, недоброволен социјален експеримент кој ги открива секојдневните навики и практики кои ќе ни недостасуваат ако се искоренат и кои би можеле да исчезнат изненадувачки лесно – ја опишува вонредната ситуација колумнистката на „Гардијан“, Габи Хинслиф.
А сигурно ќе нѐ освести и фактот дека денес светот навистина е потесно поврзан во однос на било кога, дека не можеме да се изолираме и да сакаме и дека предизвиците со кои се соочуваме се заеднички, бидејќи вирусот не познава граници и културни бариери. Ќе ја поттикнеме и, се надеваме, солирадноста на своите сограѓани како и одговорноста, пред сѐ кон себе и своето семејство, а потоа и според целото општество во целина. И тоа несомнено ќе биде позитивната последица од оваа катастрофа.
