Во почетокот на мај 2020 година, Мустафа ал Кадими беше назначен за нов премиер на Ирак против контекстот на тековните протести и народното незадоволство што произлегува од распространетата владина корупција. Оваа корупција придонесе масовно кон зголемување на сиромаштијата, намалување на јавните услуги и зголемување на невработеноста.
Ефектите од секташкиот конфликт во Ирак се широко распространети, но медиумите во голема мерка молчеа за тешката состојба на ирачките Роми. Овој недостаток на внимание од страна на медиумите е одраз на занемарувањето на Ромите во Ирак од страна на владата, хуманитарните и организациите за човекови права и, воглавно, граѓанското општество воопшто.
Целосниот недостаток на информации произведен од ирачката влада за ирачките Роми е симптоматски на де факто политиките на острацизација и други што продолжуваат од формирањето на ирачката држава во 20-тите години на минатиот век. Бројот на жители Роми во Ирак, вклучувајќи го и Курдскиот регион во Ирак (КРИ), е непознат, но со најдобри проценки, бројката е скоро 200.000 - преведувајќи на околу 0,5% од ирачкото население.
Дискриминацијата врз Ромите во Ирак се одвиваше со институционална природа со децении. Бидејќи владата од 1950-тите ги изостави Ромите од пописот во 1957 година, што сега го формира 'рбетот на критериумите за државјанство преку трагите на родителската лоза, ирачките Роми и до ден денес останаа без државнички документи за идентификација. Ова е и покрај фактот дека тие со векови биле присутни во денешниот Ирак.
