Какомладажена, таагопреживеанацистичкиотгеноцидврзСинти и Ромите: Вокнигата, 96-годишната ЗилиШмитсесеќавашто и сеслучиловоконцентрационителогори, какобилоубиенонејзинотосемејство - и какотааживееласотоа, ситеужасидасепреживее.
ОвалетоЗилиШмитгопрослависвојот 96-ти роденден. Сеќавањетонатојкобен 2-ри август 1944 година, јамачидоден-денес. Вокнигата „Богмииспланиранешто! СпоменизагерманскитеСинти “. Потресенсовременизвештајзасведокштопроизлезеодразговоритесонеа и бешеовластеноднеа.
Зили - какоштосенарекувавокнигата - потекнуваодсемејствонагерманскиСинти. РодителитенаАнтон и БертаРајхманродениво 1924 година, тааимашепостар и помладбрат и двепостарисестри. ВолетниотпериодРајхмансгипреместувашесвоитеприколкиглавнонизТирингија и Баварија, а вотекотназиматаостанаанаедноместо. Таткотоводешепатувачкокино и настапувашекакомузичар, мајкатапродавашегардероба и финачипка. „Имавмесреќен, добарживот“, вакагоопишуваЗилисвоетодетство.
Дуривостароста, овааизвонредна и, и покрајсè, забавнаженазапочнадазборувазасвоетоминато. Таараскажувањетонасвојатаприказнагогледакакомисија. Но, тоане и билолесно, какоштонагласуватаа. Сеќавањатазасудбинатананејзинотосемејство, особенонанејзинотодете, сепремногуболни. Идејатазатоакакоможебипочиналенивнитенајблискигимачидоден-денес.
Темнинатанатиестрашнигодиниуштеповеќејастигнаоткаконејзиниотсопругвеќене е жив. Особенонавечер, ужаситенаЗилиШмитповторнооживуваат: „Јассумсама и имамвремедаразмислувам. И гоправамтоасега. И затоанеспијамнекоиноќи, затоаштосекогашсумвоАушвиц. "