Василица се слави поради легендата, која се пренесува меѓу Ромите со генерации; и во легендата се вели дека во минатото, Ромите бегале од теророт на освојувачите дошле до „Големата вода“, а единственото избавување било да се стигне до земјата со пливање. Но, бидејќи повеќето од нив беа жени, деца и стари лица, кога влегоа во водата, многу веројатно беше дека ќе се идават. Потоа, за да ги спаси, Бог им испратил гуски, кои успеале да ги спасат од давење и ги однеле на копно. Како резултат на тој стар настан и милоста Божја, тие секоја година ја слават Василица како свој традиционален празник. На тој ден, тие ја изразуваат својата огромна благодарност кон Бога и голема почит кон гуската. Обично, секоја година, на 12 јануари, се колат гуски и се до 14 јануари, секој што не е член на семејството не може да влезе во својот дом (обично луѓето што им ги кажуваме легендата нè прашуваат зошто Ромите колат гуски кога ги спасиле многу одамна. Според митологијата на Ромите, постои верување дека од жртва што се дава на одредени традиционални ритуали, треба да се извадат срцето и црниот дроб. Тие веруваат дека среќата што ја имале Ромите во минатото, треба да остане со нив. Тој ритуал се прави на денот кога ќе се заколе гуската, а семејството ги подготвува само срцето и црниот дроб на гуската). Во зори, на 14 јануари, домот на семејството, кое ја слави Василица, посетува лице, кое Ромите го нарекуваат полазнико (тој човек претходно го избрало семејството прво да го посети, а се смета дека им носи среќа и благосостојба) . Тој човек носи пари и пченица, и додека влегува во куќата, ги фрла во воздухот и вели: "Бог да ве благослови. Нека ви донесе среќа и благосостојба. Оваа година помалку, и следната повеќе". Потоа ја местат трпезата, изобилна со храна и пијалоци, за полазнико, а како специјалитет му се сервира пача (вид желе од месо), кој е направен од лук, главата, вратот, крилјата и нозете на гуска. Пачата се подготвува на специфичен начин. Откако ќе се олади, се менува од течна во цврста. Оваа промена на пачата го симболизира избавувањето на Ромите од „Големата вода“ и нивното достигнување на земјата. Полазнико прво ја проба пачата, а потоа и домаќинот. Јадат пача со цел да им ја изразат својата благодарност на деловите од гуската, што ги спаси Ромите од давење во „Големата вода“ одамна. По напуштањето на полазнико, сите роднини и пријатели можат да го посетат домот на семејството што го слави овој традиционален празник за да ги разменат своите честитки. За време на прославата на овој празник, Ромите се организираат во групи и го посетуваат домот на секој член на групата каде ги разменуваат своите поздрави и ја пробуваат пачата на домаќинот. Оваа навика се должи на традицијата и верувањето дека духот на гуската треба да ги поврзе сите Роми и тие да го зачуваат своето единство. Ромите го слават овој празник четири дена.
