Оваа ситуација, се наведува, „придонесува за одржување на дискриминацијата и има долгорочни, штетни последици за буџетот на градот Нови Сад, во форма на дополнителни распределби за здравствена заштита и систем за социјална заштита“. Меѓутоа, ова не значи занемарување на одговорноста на ромската заедница, која „нема доволно свест за јавното добро како вредно“, ниту пасивност или „научена беспомошност“, од оние со најнизок социоекономски статус, до оние кои се занимаваат со активизам, но не ангажирајте се соодветно и доволно за да постигнете значајни промени. Една група проблеми произлегува од недостатокот на информации на ромското население за видовите помош што им стојат на располагање, што значи дека некои никогаш не се обраќаат кон државниот или невладиниот сектор, со чија поддршка можат да остварат некои права, па само поединците добиваат социјална помош. Интересен факт е од споменатото истражување дека само Ромите во Адице знаат дека треба да се обратат до локалната заедница и градските администрации за поддршка, додека примарната адреса за жителите на Бангладеш е Центарот за социјална работа.
