Поминаа педесет години од 1971 година и да резимираме на педесет годишнината, каде се Ромите - мажи и жени во Босна и Херцеговина?
Каде сме сега? Што се смени за овие 50 години. Гледам оптимистички и го споредувам мојот живот со животот на моите баба и дедо. Воопшто не е лошо, кога ќе се сетам на нивните приказни. Жените не одеа на училиште. Еве го напредокот, јас сум образована. Во овој момент, додека го споредувам ова, вака, на овој начин сум и тажна и среќна истовремено. Јас навистина имам среќа да имам куќа, вода, струја, работа.
Нема што да славам, иако звучам негативно, песимистички, така е. Да се прославува децата кои не одат на училиште, кои питачат, девојчињата присилени на брак, невработеноста, секојдневниот опстанок, дискриминацијата, мажите и жените Роми кои немаат здравствено осигурување, болниците кои не лекуваат, недостапноста на вакцини за нас.
Денес, многумина ќе го споделат нашето прекрасно знаме на своите социјални мрежи, гордо посочувајќи дека тие се мажи и жени Роми, тоа е прекрасно. Но, зошто само овој ден. Ајде да славиме секој ден.
Сакам да го славам овој ден на мој начин, не само на 8 април, туку секој ден. Направете мал чекор секој ден, победувајте.
Секој ден ќе бидам Ромка, активистка, да влијаам на другите, да бидам позитивен пример, да им помагам на другите, да бидам човек.
Link: http://www.portal-udar.net/svaki-dan-cu-biti-romkinja-biti-pozitivan-primjer-i-biti-covjek/
