The first thing that is needed when building a new city is to give it a name. Every choice is good although some cities seem to have a more successful future than others. For example, the capital of Chechnya - Grozny, which in Russian means "Terrible". The roots go back to the name of the colonial fortress that the emperor founded in Chechnya in the early 19th century, and today has a population of 271,000 people. It is a name that certainly reflects the horrific history of Grozny: from the massive genocidal deportations of Stalin and Putin's murderous war to force it back into Russian orbit. But it is not a kind of identity that attracts new citizens or investors. Tel Aviv was founded in 1909 by several refugees displaced by European pogroms. They gathered on the beach outside Jaffa, made plans to build their homes, and gave the land a Hebrew name. Istanbul was formerly known as Constantinople, and before that Byzantium was the capital of three different empires. It is shaped by preserved fragments of the Greek, Roman, Byzantine and Ottoman civilizations that built it. Although the founder of modern Turkey, Kemal Ataturk, was born on the territory of present-day Greece, he chose Ankara as the capital of European Turkey, instead of Istanbul, a city created from almost nothing. He insisted on the name Istanbul, although for most of the rest of the world he continued to call it Constantinople.

In Slavic languages ​​it is known as Constantinople, a name still used in Bulgaria. Iceland also has its own name for Istanbul, dating back to the 11th century, when they simply called it the "Big City". As early as 1930, the Turkish Post refused to deliver mail addressed to any other version of the name. the city of Istanbul.

Најновиот извештај на независното експертско тела против расизмот и нетолеранцијата при Советот на Европа наводува дека "Ромите, муслиманите, Евреите и црнците" се долгогодишна мета на предрасуди, дискриминација, ксенофибична реторика и насилство во Европа.

"Ксенофобичниот национализам многу често и понатаму го прикажува Исламот како религија која је туѓа национална култура и идентитет на други држави членки на ЕУ.

Антимуслиманската реторика кон муслиманите кои  имаат обележја на својата религија, а дополнително ја влошува состојбата посебно кај муслиманската жена„ се вели во извештајот.

Исто така се наведуваат и екстремни облици на насилство над Ромите засновен врз бојата на кожата и социјална маргинализација.

Оценка е дека се поголемата социјална и економска несигурност меѓу Европјаните, а тоа ја зголемува и нетрпеливоста од страна на ултранационалистичките и националистички партии во некои земји.