Иако е напишано доста за боксерите, припадниците на ромската заедница, бројот на оние кои се бореа во рингот воопшто не е мал. Многумина од нив се уште се активни во рингот, некои се откажаа од спортови што нанесуваат рани и лузни, а на некои им е одбиена кариерата од ужасите на војната.
Најпознати ромски боксери
Јохан Вилхелм Тролман
Пред осум децении Јохан Вилхелм Тролман доминираше на рингот во Германија. Вештината за борба во рингот му ветуваше кариера, но нацистите не дозволија ниту еден Ром со потекло од Синти да победи подолу, во никој случај, дури и под германското знаме.
Тајсон Фјури
Скоро и да нема престижна европска и светска боксерска награда што Тајсон Фјури не ја има освоено. Повеќепати има освоено титули на ВБА, ИБО, ВБО и ИБФ и се позиционирал како шампион на многу ирски, британски, европски, комонвелт и светски натпреварувања. Боксерот рече дека ќе се пресели во САД, поради неподносливата дискриминација што ја доживува во Велика Британија. Потоа изјави: „Јас сум Ром и тоа е тоа. Јас секогаш ќе бидам Ром, никогаш нема да се сменам.
Јакоб Бамбергер
Тој беше трговец со коњи и диригент, но и одличен боксер. Како и многу други успешни Синти во Германија, периодот на Втората светска војна остави суров белег во неговиот живот. Преживеан од холокаустот, по крајот на војната, тој стана истакнат активист за човекови права Роми и Синти.
Особено боксерската кариера на Бамбергер бележи подем од 1933 година, но не траеше долго. На 23-годишна возраст, тој стана член на олимпискиот боксерски тим на Германија, но наскоро беше исклучен, бидејќи, како и многумина, беше прогласен за „не-ариевска трка“
Били Џо Саундерс
Професионалниот британски боксер, Били Џо Саундерс, е носител на титулата на Светската боксерска организација од 2015 до 2018 година. Во периодот од 2012 до 2015 година, Саундерс беше шампион на Европа, Велика Британија и Комонвелтот во средна категорија. Тој учествуваше и на Олимписките игри во Пекинг 2008 година, но не постигна значителен успех.
Доменико Спада е професионален италијански боксер со ромско потекло, кој се бори во средна категорија. Со бокс започна на 13 години, а на 22 години ја започна својата професионална кариера.
Доменико Спада беше шампион на Италија во јуниорска и сениорска класа. Тој се бореше на 45 натпревари, од кои победи на 34. Неколку пати се бореше за најголемата боксерска награда на ВБЦ (Светски боксерски совет), но освои сребро. Во 2005 година, тој ја освои престижната награда за бокс ИБФ (Меѓународна боксерска федерација).

- Во мое време да имаше Јутуб, сите голови кој ги дадов ќе траеа со часови – вели легендарниот Дејан Османовиќ кој и шпонатаму му е жал што не заиграл за Партизан од Белград. Каде е и што работи Дејан Османовиќ? Тоа се прашуваат љубителите на фудбалот во периодот 1990-2000 кога Калеа беше навистина препознатлив на фудбалските терени во тогашна Југославија, Србија и Црна Гора дури кога стапи и во петтата деценија од животот. Популарниот Калеа сега живее во Врање во просториите на својот матичен клуб Динамо од Врање со специјален изработен мурал во просториите на клубот. За каква легенда станува збор доволно сведочи информацијата дека има постигнато троцифрен број на голови во домашното првенство , а не играл ниту за Црвена Ѕвездам ниту за Партизан , чиј дрес го сонувал уште од мали нозе.

Од дебито за ФК Хајдук од Бела Кула во првеснтвото во 1996 година кога постигнал гол против Партизан (1:2), па се до 2008 кога го матираше на Радиша Илиќ за попбедна на Банат против ОФК Београд  (4:2), Османовиќ постигнал вкупно 101 гол и своето име го запишал во вечноста. Тој со носталгија зборува за времето кога „жареше и палеше„ на фудбалските терени. Зборуваше за убавината на оваа игра но и горчината од националистичките навреди кон него на фудбалските терени. Тоа го мотивираше уште повеќе да ги „кине„ противничките мрежи. Му се случувало стоперите на Ц.Ѕвезда да го молат малку да „закочи„ затоа што ги следеле скаути од странски тимови. Зад себе има и авнатури во Шпанија и Бразил и за неговиот јужначки темперамент. Калеа во свое време заработлувал и 1000 марки како бонус за секој постигнат гол. Но за тоа за да заработи не размислувал многу, па се случуваше по завршеток на фудбалската кариера да вози комбе превоз на патници на релација Врање –Германија и сега се кае за тоа дека стекнатото не знаеше подобро да го сочува. Од неостварените желби му се што не заиграл за репрезентацијата и за ФК Партизан од Белград. -Моментално сум невработен. Нормално во фудбалот сум, Доаѓам овде во Динамо кога имам време да помогнам. - Инаку овдека во Врање како фамилијарна традиција остана секој да има свој прекар. Јас мојот го наследив од татко ми. Татко ми исто беше фудбалер . Знаев дека со фудбалот ќе се занимавам цел мој живот. Од фудбалските имиња најмногу ги почитувам Вучичевиќ, Савичевиќ, Пикси, Мијатовиќ. Тоа беа големи ѕвезди.

Link: https://www.telegraf.rs/sport/fudbal/3203240-dejan-osmanovic-intervju-hajduk-kula-ekstramadura-vitorija-jugoslavija?fbclid=IwAR3smp7q9pSdfAPkMpCqHvyvUJPuMLND4WBL11vZhVxf9yqZ74V4ZPPUpaw